Spartacusrun

Ik had me een tijdje geleden ingeschreven voor de Spartacusrun omdat het me een leuke manier leek om es 10K anders te lopen. En boy, heb ik me geamuseerd!

De Spartacusrun is een avonturenloop van 10K met 13 hindernissen: zandheuvels, rotsblokken, autobanden en veel water!

De organisatie had ons aangeraden om niet onze mooiste loopkleding aan te trekken dus: zwart loopshort, zwart looptopje, bib belt en oude Asics.

Nog proper voor de start.

Onderweg naar de start zie ik een paar lopers op Fivefingers staan. Ik twijfel, gelukkig heb ik de mijne ook mee en zijn mijn schoenen snel gewisseld. Achteraf gezien de beste keuze want loopschoenen zuigen zo veel water en modder op. Ik heb mensen zelfs schoenen zien verliezen. Met mijn FIvefingers ging ik er overal lekker vlot door.

De start gebeurde in golven, ik zat ongeveer in de laatste groep, dus ik ben in het begin heel veel mensen voorbij gegaan. Een hele hoop gekken gezien die verkleed waren als Spartanen, konijnen, Rambo,… Hilarisch!

En tussendoor ook commentaar op mijn FIvefingers gekregen. Heb zelfs even met twee Duitsers gebabbeld die niet konden geloven dat je blootsvoets kan lopen. Grappig!

De eerste hindernissen zoals balken en rotsblokken gingen lekker vlot. Een beetje tijd verloren bij de autobanden waar iedereen wat moeite had om erover te kruipen.

En dan een kilometer of 4 vollenbak geven door natuurgebied. Het was de eerste warme dag van het seizoen en 22°C op uw bol, dat is warm! Gelukkig stond er wat bevoorrading met bekertjes water, zodat ik toch wat kon drinken.

Terug uit het natuurgebied de volgende hindernis: een American footballploeg die ons moest rammen. Een beetje tussen die mannen door geslalomd, maar op het einde er toch eentje vol in de flank gekregen.

Verder ook nog over een zandheuvel gekropen, door betonbuizen, gezwommen in een pikzwarte beek, door de modder geploeterd, van 3 containers hoog in het stro gesprongen,…

 

Surfmaatje Els was mee om te supporteren en leuke actiefoto’s te maken!

Ook op een van de hindernissen een meisje haar been zien breken en dan maar wijselijk terug naar beneden geklommen. Ik doe mee om me te amuseren, niet om me te blesseren.

Het meeste lol gehad bij de putten die vol met water stonden. Koelde lekker af en veel supporters!

Gefinisht op een uurtje, dus die tijd viel wel mee met al die hindernissen. Vond het nog niet eens zo zwaar. Volgende jaar mogen er wel meer hindernissen in zitten. Maar wel vreselijk leuk om te doen!

 

By far de coolste finisher medaille ooit!

Antwerp Marathon

Zondag na een klein 4 uur slaap (trouwfeest gehad) naar Antwerpen vertrokken om voor @gemarkeerd te supporteren. Ik wou een paar kilometer meelopen en dan omkeren en dan de laatste kilometers hem opwachten en weer meelopen.

Op Linkeroever aangekomen, weinig volk op het terrein en me dan maar ingeschreven voor de marathon. Ik dacht 10 – 15K te lopen en dan wel te zien.

Vlak voor de start Dimi gezien. Hij ging voor de 4.30u ballon. Iets voor hem vertrokken, maar hem tijdens de wedstrijd niet meer gezien.

Na 5K een trekkerig gevoel aan de hamstrings, wat ik ook deze week in recovery had. Niet echt pijnlijk, gewoon lastig. Na 15K ging het eruit, voelde mij goed en hartslag lag nog behoorlijk dus gewoon doorgelopen.

Veel wind, weinig (enthousiaste) supporters en Niels Destadsbader die in mijn nek kwam hijgen met camera’s.  Ook lang achter een lange Nederlander gelopen om mezelf uit de wind te zetten, maar uiteindelijk haakte die ook af.

Bevoorrading met bekertjes water (wie doet dat nu nog?) en flesjes AA-drink om de 2,5K. Elke 5K gelletjes gegeten en blijven drinken.

Op 25K de herkenbare kramp in mijn hamstrings gekregen, maar doorgelopen. Op 30K gestopt om een plasje te doen en dan is de ballon van 3.59u. mij ook voorbij gegaan. Snelheid ging dan ook omlaag, maar dat was te verwachten.

Nog een lastig stuk gehad vanaf 35K langs het Sportpaleis en Trix: volle wind op kop en helemaal alleen gelopen waardoor ik mij niet kon wegsteken. Door Park Spoor Noord, toen het begon te regenen. Op de Leien nog even versneld en dan gelukkig kunnen afdraaien naar de Markt.

Eindtijd: 4.05u. Tevreden met die vorige marathon nog in de benen. Dimitri finishte op 4.28u. Ook een hele straffe tijd met dat lastige weer. Druk om weer op Linkeroever te geraken en daar is alles zo druk en uitgestrekt dat je er lastig van wordt. Gelukkig nog iets kunnen drinken om te vieren. Merci Dimi!

Recuperatie zit goed. Benen doen minder pijn dan vorige week. In het najaar nog een stuk of 2 doen.

Antwerp 10 Miles

Dat de Antwerp 10 Miles een groot loopevenement is, werd al duidelijk toen ik op Linkeroever probeerde te geraken. Halverwege de route Mortsel – Linkeroever zat de tram al stampvol met lopers en kon er niemand meer bij. Met veel vertraging ben ik toch op Linkeroever geraakt.
Met nog een klein uurtje om loopnummer af te halen, om te kleden (gewoon op het grasplein want dameskleedkamers waren veel te ver lopen), tas af te geven, bleef er nog weinig tijd over om een plasje te maken. Ik stond dus nog in de rij toen het startschot al gegeven werd. Geen paniek want 14.000 mensen over een startlijn krijgen, dat duurt een dik kwartier, dus ik kon helemaal achteraan nog aansluiten. Misschien was dat achteraf gezien niet echt het beste scenario want de eerste 4K moest ik vooral lopers voorbijsteken, maar eens richting Kennedytunnel had ik wel mijn ritme gevonden. Ook fijn om mensen in de file naar ons te zien kijken en truckers te horen claxonneren. En dan de Kennedytunnel zelf: snel naar beneden, aan een rustig tempo naar boven. Ik heb er daar al veel zien hijgen. Daarna een lichte bocht onder het Justitiegebouw en dan de massa die je staat aan te moedigen als je uit de tunnel komt. Kicken!
En dan de lange, saaie Leien. Ik heb daar mijn dipje gekregen. Ongeïnspireerder kan niet, uitdagend en motiverend is het zeker niet. Gelukkig stond er veel volk, zingend en met gekke spandoeken.
Ik was blij toen ik kon afdraaien richting stad. De Meir over, richting Schipperskwartier, vlammen en bochten nemen. 17°, de zon die net fel genoeg scheen om mijn zonnebril op te houden, voor mij is dat genieten.
En dan een scherpe bocht van 180° en daar was de Waaslandtunnel. Ik was gewaarschuwd: het ging lang en pijnlijk worden. Bij de afdaling toch nog goed doorgegeven om wat tijd te winnen. Gek hoe je in een trance geraakt door die witte middenstrepen te zien passeren. Al kan het ook aan die dubstep in mijn oren gelegen hebben.
En toen was de muziek plots gedaan en hoorde ik alleen nog de cadans van voeten en gehijg. Hele vreemde gewaarwording in zo’n smalle tunnel. De klim was niet lastig omdat het er lang en redelijk steil is, maar er zo weinig zuurstof was. Ik was blij om weer de zon te zien en van het beklemmende gevoel af te zijn.
Die laatste kilometer ging vrij vlot dus ik perste er nog een versnellinkje uit.
Afgeklokt op 1:28:08. Tevreden met de tijd want ik had gegokt op 1:30 of zelfs iets meer. Volgend jaar deel ik mijn wedstrijd iets anders in en dan kan het volgens mij nog iets sneller. Al kan die fietstraining van de dag ervoor ook nog wel in mijn benen gehangen hebben…
Conclusie: de tunnels zijn leuk, maar voor de rest is Antwerpen een redelijk saai parcours. Hopelijk schrappen ze de tunnels volgend jaar niet, maar laten ze het route meer door het centrum gaan.